آنچه که باید از آن بترسیم خود ترس است.
اگه طراح یا توسعه دهنده ی وب هستید احتمالا خیلی اوقات به خیلی از کارها ( مثلا کامپایل sass و haml و مینیفای کردن اسکریپتها) چنتا آب نکشیده نثار کردید. ابزارهایی وجود دارند که دسته ی بزرگی از کارها رو با اجرای یک دستور اجرا میکنند که معروفترینش شاید gnu make باشه که با یک دستور make معمولا برنامه ها رو در لینوکس کامپایل میکنیم یا rake که توسعه دهندگان روبی به وفور ازون استفاده میکنند.
برای توسعه ی فرانتاند هم بیلد سیستم های زیادی ایجاد شدند که grunt و gulp معروفترین و پرکاربرد ترین اونهاست که تو این مقاله gulp رو بررسی میکنیم.
وقتی یک اسکریپت شل مینویسید، یکی از متداول ترین کارها گرفتن داده از کاربران در همان دستور اصلی است.برای مثال با دستور زیر نام دایرکتوری را به cd میفرستیم:
cd mydir
در بش، برای دسترسی به نام آرگومانها، شمارهی آرگومان را بعد از $ مینویسیم. مثلا اگر Dariush را به اسکریپتی به نام myscript بفرستیم، با $1 به آرگومان فرستاده شده که اولین آرگومان ماست دسترسی داریم :
#!/usr/bin/env bash
echo "Hello, $1"
که با اجرای آن عبارت Hello, Dariush در خروجی استاندارد چاپ میشود و همینطور اگر تعداد آرگومان ها بیشتر باشد، شماره ی آرگومان مورد نظر پس از $ مقدار آن آرگومان را در دسترس قرار میدهد.
همچنین :
آرگومان$#
: این متغیر تعداد آرگومانهای ارسال شده به اسکریپت را در خود ذخیره میکند.
آرگومان$*
: این متغیر، تمام آرگومانهای ارسال شده به اسکریپت را به عنوان یک رشته در خود ذخیره میکند.
آرگومان$0
: با این متغیر به نام اسکریپتی که اجرا شده دسترسی خواهید داشت.